Onlangs hoorde ik dat er in mijn omgeving weer een stel uit elkaar gaat. Jong kindje. Huis met hypotheek. Mijn eigen verdriet en pijn om de scheiding en het uiteenvallen van mijn gezin kwam weer even als een golfje omhoog.
Echtscheiding: de cijfers
Ongeveer 1 op de 3 huwelijken eindigt in een echtscheiding. Per jaar zijn er meer dan 18.000 scheidingen waarbij kinderen betrokken zijn.
Elke scheiding is natuurlijk anders, met als overeenkomst dat het vrijwel nooit uit de lucht komt vallen. ‘Er waren achteraf gezien al problemen’, ‘ik was òp van het proberen te redden wat er te redden viel’ en ‘ik was moegestreden en zag er geen heil meer in’ is wat ik heb gehoord. Of verliefd op een ander. Tja, als je nog smoor op je eigen partner bent en alles koek en ei is, dan is de kans dat Cupido zijn pijl door je hart schiet klein, toch?
Wat gaat er aan zo’n breuk vooraf? Wat zit er onder? Wat gebeurt er massaal in Nederlandse gezinnen?
What is happening?
Vanuit mijn eigen ervaring en na het luisteren naar de verhalen van andere ontluisterde mannen en vrouwen zie ik dit als rode draad:
Andere kernwaarden
Andere opvattingen over samen en alleen (altruïsme versus egoïsme)
Gebrek aan verbinding. Elkaar niet echt zien, hoe graag je dat ook wenst en verlangt.
Erkenning en bevestiging zoeken bij de ander, terwijl die ander dat niet kan/wil/moet geven.
Disbalans in geven en nemen.
Teveel van de ander verwachten en daarin teleurgesteld raken.
Ploetermoeders
Het krijgen van kinderen lijkt trouwens een risicofactor te zijn, omdat bovenstaande punten worden uitvergroot. Denk aan de verdeling van zorgtaken en ‘gezinsmanagement’. Jonge moeders ervaren het als een enorme klus om alle bordjes hoog te houden en voelen zich hier vaak alleen in staan. Iedereen is druk. Prestatiegericht. Willen voldoen aan een ideaal plaatje. Het gevoel dat je het alleen moet doen en dat hulp vragen zwak is. Om over het hormonale nog maar niet te spreken. Daardoor zijn er heel wat ploeter-moeders, maar daarover gaat deze blog niet. Terug naar het onderwerp.
Groeiende frustratie dus! In eerste instantie wordt deze als boosheid gericht op de ander. Als jij nou maar meer zus…. En als jij nou maar minder zo…..
En vervolgens neemt de onmacht toe en ontstaan in toenemende mate gedachtes aan scheiden als oplossing en deze leiden op hun beurt tot allerlei emoties: angst, schuldgevoel, loyaliteit, twijfel, onzekerheid, onveiligheid. Hopeloosheid en hoop die elkaar afwisselen. Mènnnn, wat was ik moegestreden.
Ik kan nu inzien dat er in alle gevallen die ìk ken sprake was van een gebrek aan eigenwaarde en zelfliefde. Dat laatste bij beide partners. Er wordt teveel gehaald in relaties in plaats van gegeven. En dat is een recept voor teleurstelling.
Doe Het Zelf
Dus ….. is je relatie nog goed of vertoont die enkele kleine scheurtjes? Zoek het bij jezelf. Geef jezelf de aandacht en de liefde die je nodig hebt. Doe geen appèl op de ander als je je ongelukkig voelt. Neem zèlf verantwoordelijkheid. Claim jouw geluk niet bij een ander en verwacht niet van een ander dat die jou gelukkig moet maken. En nog zo’n cliché: je kunt de ander niet veranderen. Doe Het Zelf …. door in actie te komen en zo nodig hulp te vragen. En als je jouzelf een superleuk persoon vindt, dan kan de liefde stromen als een douche.
Wederzijds. Gelijkwaardig. Overvloedig.
Mijn nieuwe lief loopt ergens rond. Ik kijk er naar uit om hem te ontmoeten. Zodat ik hem lief kan hebben en liefde kan geven.
Dat kan ik na enig arbeid op persoonlijk vlak -ehum- nu op een ook voor mij gezonde manier, want sinds kort weet en voel ik pas
‘I am enough’
En ik heb niemand nodig om mij dat gevoel te geven. Ik ben de liefde. Zelf.
Waar zullen we beginnen om collectief meer zelfliefde te ontwikkelen? Zullen we het er meer over hebben?
Met mijn bedrijf Reversa – persoonlijke ontwikkeling verzorg ik aanbod voor onzekere en perfectionistische ‘bollebozen’. Die combinatie komt veel voor bij vrouw(elijke arts)en en zij vormen dan ook bij uitstek mijn doelgroep. Daarnaast ben ik ervaringsdeskundige gescheiden moeder en ben ik nu dankbaar voor de Wake Up Call die ik 4 jaar geleden kreeg.
